تبیین راهکارهای افزایش مشارکت شهروند هوشمند، در شهرهای فردا

نوع مقاله : علمی - پژوهشی مستقل

نویسندگان

1 گروه مهندسی شهرسازی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

2 گروه شهرسازی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

چکیده

در جهان امروز، سرعت تغییرات در ابعاد گوناگون زندگی انسان، بر سبک و نوع نگرش زندگی جامعه نیز تأثیرگذار بوده است. مواجهه با این تغییرات، با همراهی و همسویی افراد، به‌عنوان عناصر مهم تصمیم‌ساز در جوامع، محقق خواهد شد. عدم مشارکت فعال شهروندان در فرایندهای تصمیم‌گیری و مدیریت شهری، منجر به کاهش کارایی و اثربخشی پروژه‌های توسعه شهری و عدم تحقق اهداف پایداری و رفاه اجتماعی می‌گردد. در راستای تحقق رویکردهایی همچون مدیریت شهری هوشمند، برقراری رابطه دوسویه میان شهروندان و مدیریت شهری و کارشناسان، امری ضروری خواهد بود. طراحی و تصمیم‌سازی برای شهرها بدون مشارکت و مداخله مردم، امری منفعل و ناموفق خواهد بود. شهرهای هوشمند فردا، نیازمند شهروندان هوشمند خواهد بود، افرادی که با استفاده از سواد رسانه‌ای و آگاهی پیشین، ضمن آشنایی با میزان اهمیت مشارکت فردی و جمعی، در راستای ارتقا کیفیت محیط زندگی خود و جامعه گام بردارند. حضور شهروندان در فرآیند برنامه‌ریزی، می‌تواند به تصمیمات پایدارتر و تحقق‌پذیرتر منجر گردد و از سوی دیگر مدیران شهری را با نیازها و توقعات جامعه شهری از پروژه‌ها و طرح‌ها در مقیاس‌های گوناگون آشنا سازد. شهر فردا، همانند ماهیت جامعه انسانی، مفهومی پویا و در حال تکامل است و در راستای بهبود و ارتقا کیفیت زندگی انسان‌ها گام برمی‌دارد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و از طریق روش فرا تحلیل به گردآوری و بررسی راهکارهای ارائه‌شده در پژوهش‌های پیشین و یافتن مؤثرترین راه‌حل‌ها پرداخته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بهره‌گیری بهینه از ظرفیت‌های شهر هوشمند مستلزم تحول شهروند منفعل به شهروند فعال و هوشمند و مشارکت‌کننده در تولید و بازآفرینی داده‌ها و خدمات شهری است. از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر افزایش مشارکت مردمی در تحقق شهر هوشمند سه عامل اجتماعی- فرهنگی، نهادی- تشکیلاتی و معیشتی-اقتصادی می‌باشند.  

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. احمدی نوحدانی، سیروس؛ حافظ‌نیا، محمدرضا و زائری، هادی. (1399). الگویابی سیاست‌گذاری بر شهر هوشمند در ابعاد ملی و شهری مبتنی بر الگوهای فضای سایبر. آمایش سیاسی فضا، 2(3)، 172-161.
  2.  آروین، محمود،؛ فرهادی‌خواه، حسین و پوراحمد، احمد. (1396). بررسی شاخص‌های زمینه‌ساز مشارکت شهروندان در امور شهری (مطالعه موردی: منطقه 9 شهر تهران). مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 8 (29)، 51-33.
  3.  اکبری، علی. (1394). ساختار اجتماعی شهر در مدیریت شهری نوین. فصلنامه نقد کتاب علوم اجتماعی، شماره 5 و 6.
  4.  پرامودکی، نایار و میرانی، گودرز. (1396). درآمدی بر رسانه‌های نوین و فرهنگ‌های مجازی. ترجمه توسط سعیدرضا عاملی، تهران،: سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران.
  5. توکلی‌نیا، جمیله و شالی، محمد. (1394). امکان‌سنجی راهبرد توسعه شهر در توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی منطقه یک کلانشهر تبریز. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 15، https://doi.org/20.1001.1.22287736.1394.15.36.7.3.
  6.  حافظ‌نیا، محمد. (1394). جغرافیای سیاسی فضای مجازی. تهران: انتشارات نشر.
  7. حسینی، سید احمد؛ لعلی‌نیت، ایلیا و حیدری‌نیا، سعید. (1398). تبیین الگوی مدیریت هوشمند شهری، راهکاری نوین برای بهبود حکمرانی شهری. پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 7(4)، https://doi.org/10.22059/jurbangeo.2019.276474.1064.
  8.  خیرالدین، رضا و خزائیان، امید. (1394). ظهور ارتباطات مجازی و الزامات نوین در شیوه‌های مدیریت و برنامه‌ریزی شهر فردا. مدیریت فردا، 43(13)، 79-92.
  9.  دانش‌پور، سیدعبدالهادی؛ بهزادفر، مصطفی؛ برک‌پور، ناصر و شرفی، مرجان. (1396). محیط برنامه‌ریزی مشارکتی، ارائه مدل مفهومی برای تحلیل عوامل مؤثر بر مشارکت شهروندان در برنامه‌ریزی. ماهنامه معماری و شهرسازی، 9(18)، 23-41.
  10.  دپارتمان مشارکت شهروندان، مرکز تعالی شهرهای هوشمند ایران. (1399). مشارکت شهروندان در طراحی شهرهای هوشمند: روش‌ها و چارچوب مدیریت.
  11. رضایی‌راد، هادی؛ صادقی‌پور، طرلان و قاضی‌میرسعید، سیدعلی. (1403). تبیین کمی عوامل مؤثر بر افزایش مشارکت شهروندی در زیباسازی کلانشهر تهران. فصلنامه مطالعات محیطی هفت حصار، 12(47).
  12. رضایی‌راد، هادی و صادقی‌پور، طرلان. (1401). شناسایی عوامل مؤثر بر افزایش مشارکت مردم در تحقق شهر هوشمند. نخستین همایش ملی شهر آینده اندیشه بومی.
  13.  رهنما، محمدتقی. (1388). برنامه‌ریزی مناطق مرکزی شهرها (اصول، مبانی، تئوری‌ها و تجربیات و تکنیک‌ها). مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی، دانشگاه فردوسی.
  14.  زیاری، کرامت‌الله. (1388). بررسی مشارکت شهروندی و نقش آن در مدیریت شهری شهرهای کوچک (نمونه موردی: شهرهای گله‌دار، ورزنه و هیدج). مجله جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 13، https://doi.org/10.22067/geography.v7i13.8983233.
  15.  سجادی، ژیلا و آقایی، پرویز. (1395). ارزیابی مؤلفه‌های شهروند هوشمند در فضاهای شهری با رویکرد انتقادی بر نظریه رشد هوشمند شهری (مورد: محله ولنجک، منطقه 1 شهر تهران). مطالعات مدیریت شهری، 25(8)، 40-49.
  16.  شبانی، محسن و باقری‌بن‌جار، عبدالرضا. (1396). نقش مشارکت شهروندان در کاهش آسیب‌های اجتماعی شهری. سومین کنفرانس بین‌المللی علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
  17.  صادقی‌پور، طرلان. (1401). تبیین پایه‌های برنامه‌ریزی ارتباطی در حیطه برنامه‌ریزی شهری. شهرسازی ایران، 5(8)، 83-96، https://dorl.net/dor/20.1001.1.27170918.1401.5.8.6.4.
  18.  ضابطیان طرقی، الهام و دادگر، مسعود. (1402). ارزیابی وضعیت شهروندان هوشمند در شهرهای ایران (نمونه موردی: شهر تهران). فصلنامه علمی مطالعات شهر ایرانی اسلامی، 52، 35-21.
  19.  عبدالله‌پور، جمال؛ مختارپور، حسن و مختارپور، رجب‌علی. (1392). مشارکت‌پذیری شهروندان تهرانی در حوزه وظایف شهرداری (مطالعه موردی: شهروندان منطقه 4 شهرداری تهران). مدیریت شهری، 11(31)، 98-78.
  20.  عسگری، زهرا، علی‌آبادی، لیلا. (1392). تشریح جایگاه نظریه‌های ارتباطی (رسانشی) در برنامه‌ریزی شهری نوین. اولین همایش ملی شهرسازی و معماری در گذر زمان.
  21.  علوی‌تبار، علیرضا. (1397). بررسی الگوی مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها. جلد اول، تهران: سازمان شهرداری‌های کشور.
  22.  غلامی نورآباد، هادی، میره‌ای، محمد، جاوید، علیرضا. (1401). تبیین الگوی حکمروایی هوشمند با رویکرد مشارکت مردمی در تصمیم‌گیری شهری (نمونه موردی: شهر تهران). برنامه‌ریزی و آمایش فضا، 26(1)، 139-119.
  23.  فرهادیان بابادیان، فرزاد. (1398). واکاوی نقش و جایگاه شهروندان در برنامه‌ریزی و توسعه شهری در راستای تحقق بخشی شهرسازی مشارکتی. مجله پژوهش در مهندسی عمران و معماری ایران با رویکرد کاربرد روش‌های هوشمند، شماره 14.
  24.  فلاح تفتی، حامد؛ حیدری‌کوشکنو، مجید و الماسی سروستانی، راضیه. (1397). شناخت مؤلفه‌های شهروند هوشمند در محیط شهری با رویکرد فناورانه (موردمطالعه: شهر یزد). فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری، 7(1(پیاپی 25))، 76-59.
  25.  قادری، حمید؛ محمدی، مجید و موسویان، سپیده سادات. (1394). شهر فشرده الگوی مدیریت و توسعه شهری شهرهای فردا. همایش بین‌المللی جغرافیا و توسعه پایدار.
  26.  قیسوندی، حمید؛ قیسوندی، آرمان و قیسوندی، کیهان. (1390). شهر هوشمند، تکوین انقلاب شهری نوین، شهر الکترونیک، واقعیت شهرهای فردا. نخستین همایش ملی آرمان‌شهر ایرانی.
  27.  کیانی، اکبر. (1390). شهر هوشمند ضرورت هزاره سوم در تعاملات یکپارچه شهرداری الکترونیک (ارائه مدل مفهومی–اجرایی با تأکید بر شهرهای ایران). نشریه آمایش محیط، 4(14)، 187-171.
  28.  مبهوت، محمدرضا؛ فرامرزی، آرزو و شریفی‌نژاد، سجاد. (1393). شهر ایده‌آل ایرانی اسلامی، شهر فردا. اولین همایش ملی در جستجوی شهر فردا (واکاوی مفاهیم و مصادیق در شهر اسلامی-ایرانی)
  29.  مختاری‌اصل، غلامرضا، حافظی‌فر، مریم، نصرتی، زهرا. (1400). شهرسازی مشارکتی با تأکید بر نقش کودکان در فرآیند برنامه‌ریزی و طراحی شهری در دوران کرونا. نشریه علمی تخصصی شباک، 7، 12-1.
  30. ملک‌شاهی، غلامرضا؛ نیک‌پور، عامر و، غلامی، سپیده. (1397). شناخت و ارزیابی عوامل مرتبط با مشارکت شهروندان در مدیریت شهری. جامعه‌شناسی نهادهای اجتماعی، 5(12)، 327-350doi: 10.22080/ssi.1970.2142.
  31.  مولایی، ابوالقاسم؛ دریاباری، سیدجمال و بخشنده نصرت، عباس. (1397). تحلیلی بر نقش رویکرد مشارکت جویانه در مدیریت و برنامه‌ریزی شهر تهران. مدیریت شهری، 17(50)، 125-136.
  32.  نوری‌کرمانی، علی؛ رضایی، علی‌اکبر و پاکدل‌نژاد، مصطفی. (1394). ارزیابی برنامه‌ریزی مشارکتی طرح مدیریت محله در شهر تهران. جامعه‌شناسی شهری، 5 (17)، 198-183.
  33.  یزدانی، علی و پوریمینی، بهاره. (1401). مدل شهروند مداری هوشمند، اهمیت شهروند هوشمند برای ایجاد شهر هوشمند. دومین کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌ها و دستاوردهای نو در علوم مهندسی و فناوری‌های نوین
  34. Abdollahpour, J., Mokhtarpour, H., & Mokhtarpour, R. (2013). Participation of Tehrani citizens in the field of municipal duties (Case study: citizens of District 4 of Tehran Municipality). Urban Management, 11(31). [In Persian].
  35. Ahmadi Nohdani, S., Hafeznia, M. R., & Zaeri, H. (2020). Modeling smart city policy in national and urban dimensions based on cyberspace patterns. Political Planning of Space, 2(3). [In Persian].
  36. Akbari, A. (2015). The social structure of the city in modern urban management. Quarterly Journal of Social Science Book Criticism, 5 and 6. [In Persian].
  37. Alavi Tabar, A. (2018). Study of the Pattern of Citizen Participation in Urban Administration (Vol. 1). Tehran: Iranian Municipalities Organization. [In Persian].
  38. Alawadi, K., & Dooling, S. (2015). Challenges and opportunities for participatory planning approaches within Dubai’s urban context. Journal of Urbanism: International Research on Placemaking and Urban Sustainability. https://doi.org/10.1080/17549175.2015.1045924
  39. Alhusban, M. (2015). The practicality of public service integration. Electronic Journal of e-Government, 13(2), 94–109.
  40. Angelopoulos, S., Kitsios, F., Kofakis, P., & Papadopoulos, T. (2010). Emerging barriers in e-government implementation. In International Conference on Electronic Government (pp. 216–225). Springer Berlin Heidelberg.
  41. Anne, N., (2013). Public participation in environmental impact assessment: Why, who, and how. Environmental Impact Assessment Review, 43, 104–111. https://doi.org/10.1016/j.eiar.2013.06.003
  42. Anthopoulos, L. G. (2017). Understanding smart cities: A tool for smart government or an industrial trick? (Vol. 22, p. 293). Cham, Switzerland: Springer International Publishing.
  43. Arbab, P., Taghizade, K., & Fadaei Nezhad Bahramjerdi, S. (2020). Toward Participation-Based Urban Planning and Development: Evaluating Participatory Revitalization in Middle Oudlajan Neighborhood of Tehran. Journal of Urban Planning and Development. https://doi.org/10.1061/(ASCE)UP.1943-5444.0000611
  44. Arnstein, S. (2020). “A Ladder of Citizen Participation.” In The City Reader (pp. 290-302). Routledge. (Original work published 1969).
  45. Arvin, M., Farhadikhah, H., & Pourahmad, A. (2017). Investigating the indicators that facilitate citizen participation in urban affairs (Case study: District 9 of Tehran). Geographical Studies of Arid Regions, 8(29), 51–33. [In Persian].
  46. ASCIMER. (2017). Assessment methodology for smart city projects. Assessing Smart City Initiatives for the Mediterranean Region.
  47. Asgari, Z., & Aliabadi, L. (2013). Explaining the position of communication theories in modern urban planning. In First National Conference on Urban Planning and Architecture over Time. [In Persian].
  48. Brown, A., (2022). The impact of urban design on mental health and social well-being in cities. Cities, 124, 103618.
  49. Caldeira, T., & Holston, J. (2014). Participatory urban planning in Brazil. Urban Studies. https://doi.org/10.1177/0042098014524461
  50. Cao, K., Zhu, J., & Zheng, L. (2021). The ‘Collaborative Planning Turn’ in China: Exploring three decades of diffusion, interpretation, and reception in Chinese planning. https://doi.org/10.1016/j.cities.2021.103210
  51. Cheng, X., Fu, S., & Druckenmiller, D. (2016). Trust development in globally distributed collaboration: A case of U.S. and Chinese mixed teams. Journal of Management Information Systems, 33(4), 978–1007. https://doi.org/10.1080/07421222.2016.1267521
  52. Cheng, X., Yin, G. P., Azadegan, A., & Kolfschoten, G. L. (2016). Trust evolvement in hybrid team collaboration: A longitudinal case study. Group Decision and Negotiation, 25(2), 267–288.
  53. Chourabi, H., Nam, T., Walker, S., Gil-Garcia, J. R., Mellouli, S., Nahon, K., & Scholl, H. J. (2012). Understanding smart cities: An integrative framework. In System Science (HICSS), 45th Hawaii International Conference (pp. 2289–2297). IEEE. https://doi.org/10.1109/HICSS.2012.615
  54. Cortés-Cediel, M., Segura-Tinoco, A., Cantador, I., & Rodríguez Bolívar, P. (2023). Trends and challenges of e-government chatbots: Advances in exploring open government data and citizen participation content. Government Information Quarterly. https://doi.org/10.1016/j.giq.2023.101877
  55. Dameri, P. R. (2017). Smart City Implementation. Genoa: Springer. https://doi.org/10.1007/978-3-319-45766-6
  56. Daneshpour, S. A., Behzadfar, M., Barakpour, N., & Sharafi, M. (2017). Participatory planning environment, presenting a conceptual model for analyzing the factors affecting citizen participation in planning. Monthly Magazine of Architecture and Urban Planning, 9(18), 23–41. [In Persian].
  57. Department of Citizen Participation, Iranian Center of Excellence for Smart Cities. (2019). Citizen Participation in Smart City Design: Methods and Management Framework. [In Persian].
  58. Estevez, E., Ojo, A., & Janowski, T. (2010). Idioms for collaborative government networks – conceptualization and applications to seamless services. In Collaborative Networks for a Sustainable World (pp. 219–226). Springer. https://doi.org/978-3-642-15960-2
  59. Fallah Tafti, H., Heydari Koshkno, M., & Almasi Sarvestani, R. (2018). Identifying the components of a smart citizen in an urban environment with a technological approach (Case study: Yazd city). Scientific Research Journal of Urban Economics and Management, 7(1), 59–76. [In Persian].
  60. Farhadian Babadian, F. (2019). Analyzing the role and position of citizens in urban planning and development towards realizing participatory urban development. Journal of Research in Civil Engineering and Architecture of Iran with the Approach of Applying Intelligent Methods, No. 14. [In Persian].
  61. Garcia, R., et al. (2023). Ethical and social implications of using artificial intelligence in future cities. Technological Forecasting and Social Change.
  62. Ghaderi, H., Mohammadi, M., & Moussavian, S. S. (2015). Compact city: A model of urban management and development of tomorrow's cities. International Conference on Geography and Sustainable Development. [In Persian].
  63. Ghisvandi, H., Ghisvandi, A., & Ghisvandi, K. (2011). Smart City: The evolution of the new urban revolution. Electronic City, The Reality of Tomorrow's Cities, First National Conference on Iranian Utopia. [In Persian].
  64. Gholami, H., Mirehei, M., & Javid, A. (2015). Explaining the model of smart governance with the approach of popular participation in urban decision making (Case study: Tehran). MJSP, 26(1), 119–139. [In Persian].
  65. Gizzi, M. C., & Rädiker, S. (Eds.). (2021). The practice of qualitative data analysis: Research examples using MAXQDA. BoD–Books on Demand.
  66. Hafez Nia, M. (2015). Political Geography of Cyberspace. Tehran: Nashreh Publications. [In Persian].
  67. Hardoy, J., Gencer, E., & Winograd, M. (2019). Participatory planning for climate resilient and inclusive urban development in Dosquebradas, Santa Ana and Santa Tomé. Environment and Urbanization. https://doi.org/10.1177/0956247819825539
  68. Harrison, T. M., Guerrero, S., Burke, G. B., Cook, M., Cresswell, A., Helbig, N., & Pardo, T. (2012). Open government and e-government: Democratic challenges from a public value perspective. Information Polity, 17(2), 83–97. https://doi.org/10.1145/2037556.2037597
  69. Hosseini, S. A., Laali Niyat, I., & Heidarinia, S. (2019). Analysis of the Pattern of Urban Smart Management, a New Way to Improve Urban Governance. Geographical Urban Planning Research (GUPR), 7(4), 743–762. https://doi.org/10.22059/jurbangeo.2019.276474.1064. [In Persian].
  70. Hsieh, H. F., & Shannon, S. E. (2005). Three approaches to qualitative content analysis. Qualitative Health Research, 15(9), 1277–1288. https://doi.org/10.1177/1049732305276687
  71. Hunt, R. (2014). Moving beyond regulatory mechanisms: A typology of internet control regimes. Dissertations and Theses, Portland State University. PDXScholar.
  72. Kheiruddin, R., & Khazaian, O. (2015). The emergence of virtual communications and new requirements in the management and planning methods of the city of tomorrow. Management of Tomorrow, 43(13), 79–92. [In Persian].
  73. Kiani, A. (2011). Smart City: The necessity of the third millennium in integrated interactions of electronic municipality. Environmental Planning Journal, 4(14). [In Persian].
  74. Mabhout, M. R., Faramarzi, A., & Sharifinejad, S. (2014). The Ideal Iranian-Islamic City, The City of Tomorrow. The First National Conference in Search of the City of Tomorrow. [In Persian].
  75. Malekshahi, G., Nikpour, A., & Gholami, S. (2019). Understanding and Assessment of Factors Affecting Citizens’ Participation in Urban Management. Sociology of Social Institutions, 5(12), 327–350. https://doi.org/10.22080/ssi.1970.2142. [In Persian].
  76. Mokhtari Asl, G. R., Hafezifar, M., & Nosrati, Z. (2017). Participatory urban planning with emphasis on the role of children in the process of urban planning and design during the Corona era. Shabak Specialized Scientific Journal, 7th year. [In Persian].
  77. Molaei, A., Daryabari, S. J., & Bakhshandeh Nosrat, A. (2018). An analysis of the role of participatory approach in the management and planning of Tehran city. Urban Management, 17(50), 125–136. [In Persian].
  78. Nouri Kermani, A., Rezaei, A. A., & Pakdelnejad, M. (2015). Evaluation of Participatory Planning of Neighborhood Management Plan in Tehran. Urban Sociology, 5(17). [In Persian].
  79. Pramodaki, N., Mirani, G. (2017). An Introduction to New Media and Virtual Cultures. Translated by S. R. Ameli. Tehran: Islamic Republic of Iran Broadcasting Organization. [In Persian].
  80. Rahnama, M. T. (2009). Planning of Central Areas of Cities: Principles, Foundations, Theories, Experiences and Techniques. Jihad Daneshgahi Publications, Ferdowsi University of Mashhad, First Edition. [In Persian].
  81. Rezaei Rad, H., Sadeghipour, T., & Ghazi Mirsaeid, S. A. (2024). Quantitative explanation of effective factors on increasing citizen participation in the beautification of Tehran metropolis. Haft Hesar J Environ Study, 12(47), 151–170. [In Persian].
  82. Rezaei Rad, H., & Sadeghipour, T. (2022). Identifying factors affecting the increase of people's participation in the realization of a smart city. The First National Conference of the Future City of Indigenous Thought. [In Persian].
  83. Sadeghipour, T. (2022). Explaining the basics of communication planning in the field of urban planning. Iranian Urban Planning, 5(8), 83–96. https://dorl.net/dor/20.1001.1.27170918.1401.5.8.6.4. [In Persian].
  84. Sajjadi, J., & Aghaei, P. (2016). Evaluation of smart citizen components in urban spaces with a critical approach to the theory of smart urban growth. Urban Management Studies, 25(8), 40–49. [In Persian].
  85. Shabani, M., & Bagheri Banjar, A. (2017). The role of citizen participation in reducing urban social damages. Third International Conference on Humanities and Cultural Studies. [In Persian].
  86. Shali, M., & Tavakolinia, J. (2015). Feasibility of city development strategy in enabling and regularizing the informal settlements, Tabriz metropolis, district 1. JGS, 15(36), 117–138. https://doi.org/20.1001.1.22287736.1394.15.36.7.3. [In Persian].
  87. Yazdani, A., & Pourimini, B. (2022). Smart Citizen-Oriented Model: The Importance of Smart Citizens for Creating a Smart City. Second International Conference on Research and New Achievements in Engineering Sciences and New Technologies. [In Persian].
  88. Zabetian Torghi, E., & Dadgar, M. (2022). Assessing the Status of Smart Citizens in Iranian Cities (Case Study: Tehran City). Iranian Islamic City Studies Quarterly, 52. [In Persian].
  89. Ziari, K., Zandav, S. M., Aghajani, M., & Moghdam, M. (2009). Investigating Citizen Participation and Its Role in Urban Management of Small Cities. Journal of Geography and Regional Development, 7(2), -. https://doi.org/10.22067/geography.v7i13.8983. [In Persian].
شهر آینده، اندیشه بومی
دوره 1، شماره 1
مرداد 1404
صفحه 35-53

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار